บทที่ 17 กอด

อากาศที่หนาวเหน็บบวกกับน้ำค้างที่หยดลงมาเป็นสาย ปลุกคนที่นั่งหลับให้ตื่นขึ้น มือแกร่งตบไปตามเนื้อตัวที่โดนยุงกัด     ก่อนจะพลิกนาฬิกาขึ้นมองเวลา ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้นเมื่อมองเห็นคนที่นั่งกอดเข่าเป็นก้อนกลมหลับอยู่บนโขดหิน อากาศหนาวขนาดนี้     คงได้ปอดบวมตายกันบ้างละ

“คุณ!” เขมจิราสะดุ้งสุดตัว เมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ